ผู้เขียน: pavayakoti

ตลาดหลักทรัพย์ เป็นเหมือนกับสถานที่ที่นักลงทุนจะต้องทำความรู้จักให้ดี เนื่องจากมันจะเป็นสถานที่ที่นายหน้าซื้อขายหุ้น(โบรกเกอร์) และนักลงทุนสามารถซื้อ และขายหลักทรัพย์ เช่น หุ้นของทุน พันธบัตร และเครื่องมือทางการเงินอื่นๆ นั่นเอง นอกจากนี้ ตลาดหลักทรัพย์ ยังทำหน้าที่อะไรอีก จะมีจุดไหนที่นักลงทุนหน้าใหม่ต้องรู้บ้าง ไปติดตามกัน ตลาดหุ้นเป็นตลาดรองที่เจ้าของหุ้นปัจจุบันสามารถทำธุรกรรมกับผู้ซื้อที่มีศักยภาพ สิ่งสำคัญคือต้องเข้าใจว่า บริษัท ที่จดทะเบียนในตลาดหุ้นไม่ได้ซื้อและขายหุ้นของตัวเองเป็นประจำ (บริษัท อาจมีส่วนร่วมในการซื้อคืนหุ้น หรือออกหุ้นใหม่ แต่ไม่ใช่การดำเนินการแบบวันต่อวัน และมักเกิดขึ้นนอกกรอบของการแลกเปลี่ยน) ดังนั้นเมื่อคุณซื้อหุ้นในตลาดหุ้นคุณไม่ได้ซื้อจาก บริษัท คุณกำลังซื้อจากผู้ถือหุ้นรายอื่นที่มีอยู่ ในทำนองเดียวกันเมื่อคุณขายหุ้นคุณจะไม่ขายคืนให้กับ บริษัท แต่คุณขายหุ้นให้กับนักลงทุนรายอื่น ตลาดหุ้นแรกปรากฏในยุโรปในศตวรรษที่ 16 และ 17 โดยส่วนใหญ่อยู่ในเมืองท่าหรือศูนย์กลางการค้าเช่นแอนต์เวิร์ปอัมสเตอร์ดัมและลอนดอน อย่างไรก็ตามตลาดหุ้นในยุคแรก ๆ เหล่านี้คล้ายกับการแลกเปลี่ยนพันธบัตรมากกว่าเนื่องจากมี บริษัท จำนวนน้อยที่ไม่ได้ออกตราสารทุน ในความเป็นจริง บริษัท ในยุคแรก ๆ ส่วนใหญ่ถือเป็นองค์กรกึ่งสาธารณะเนื่องจากต้องได้รับการว่าจ้างจากรัฐบาลเพื่อดำเนินธุรกิจ ในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 ตลาดหุ้นเริ่มปรากฏในอเมริกาโดยเฉพาะตลาดหุ้นนิวยอร์ก (NYSE)ซึ่งอนุญาตให้ซื้อขายหุ้นได้ เกียรติยศของตลาดหลักทรัพย์แห่งแรกในอเมริกาตกเป็นของPhiladelphia Stock Exchange (PHLX)ซึ่งยังคงมีอยู่ในปัจจุบัน NYSE ก่อตั้งขึ้นในปี 1792 ด้วยการลงนามในข้อตกลง Buttonwood โดยนายหน้าและพ่อค้า 24 คนในนครนิวยอร์ก ก่อนที่จะมีการรวมตัวกันอย่างเป็นทางการนี้ผู้ค้าและนายหน้าจะพบกันอย่างไม่เป็นทางการภายใต้ต้นไม้ Buttonwood บน Wall Street เพื่อซื้อขายหุ้น การถือกำเนิดของตลาดหุ้นสมัยใหม่นำไปสู่ยุคแห่งการควบคุมและความเป็นมืออาชีพซึ่งปัจจุบันทำให้ผู้ซื้อและผู้ขายหุ้นสามารถวางใจได้ว่าธุรกรรมของพวกเขาจะดำเนินไปในราคาที่ยุติธรรมและภายในระยะเวลาที่เหมาะสม ปัจจุบันมีตลาดหุ้นหลายแห่งในสหรัฐอเมริกาและทั่วโลกซึ่งหลายแห่งเชื่อมโยงกันทางอิเล็กทรอนิกส์ นี้ในการเปิดตลาดวิธีที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นและของเหลว นอกจากนี้ยังมีการแลกเปลี่ยนผ่านเคาน์เตอร์ที่มีการควบคุมอย่างหลวม ๆซึ่งบางครั้งเรียกว่ากระดานข่าวซึ่งใช้ตัวย่อ OTCBB หุ้น OTCBB มีแนวโน้มที่จะมีความเสี่ยงมากขึ้นเนื่องจากมีรายชื่อ บริษัท ที่ไม่ผ่านเกณฑ์การจดทะเบียนที่เข้มงวดมากขึ้นของการแลกเปลี่ยนที่ใหญ่กว่า ตัวอย่างเช่นการแลกเปลี่ยนขนาดใหญ่อาจกำหนดให้ บริษัท ต้องดำเนินการมาเป็นระยะเวลาหนึ่งก่อนที่จะเข้าจดทะเบียนและเป็นไปตามเงื่อนไขบางประการเกี่ยวกับมูลค่าของ บริษัท และความสามารถในการทำกำไรในประเทศที่พัฒนาแล้วตลาดหุ้นส่วนใหญ่เป็นองค์กรที่กำกับดูแลตนเอง (SRO)องค์กรพัฒนาเอกชนที่มีอำนาจในการสร้างและบังคับใช้กฎระเบียบและมาตรฐานอุตสาหกรรม ลำดับความสำคัญสำหรับตลาดหุ้นคือการปกป้องนักลงทุนผ่านการกำหนดกฎเกณฑ์ที่ส่งเสริมจริยธรรมและความเท่าเทียมกัน ตัวอย่างเช่น SRO ในสหรัฐอเมริการวมถึงการแลกเปลี่ยนหุ้นของแต่ละบุคคลเช่นเดียวกับสมาคมแห่งชาติของผู้ค้าหลักทรัพย์ (NASD)และอำนาจควบคุมอุตสาหกรรมการเงิน (FINRA) วิธีกำหนดราคาหุ้น ราคาของหุ้นในตลาดหุ้นสามารถกำหนดได้หลายวิธี แต่วิธีที่พบบ่อยที่สุดคือผ่านกระบวนการประมูลที่ผู้ซื้อและผู้ขายเสนอราคาและเสนอซื้อหรือขาย การเสนอราคาคือราคาที่ใครบางคนต้องการซื้อและข้อเสนอ (หรือขอ ) คือราคาที่ใครบางคนต้องการขาย เมื่อการเสนอราคาและการถามตรงกันการซื้อขายจะเกิดขึ้น ตลาดโดยรวมประกอบด้วยนักลงทุนและผู้ค้าหลายล้านคนซึ่งอาจมีความคิดที่แตกต่างกันเกี่ยวกับมูลค่าของหุ้นที่เฉพาะเจาะจงและราคาที่พวกเขาเต็มใจที่จะซื้อหรือขาย ธุรกรรมหลายพันรายการที่เกิดขึ้นเมื่อนักลงทุนและผู้ค้าเหล่านี้เปลี่ยนความตั้งใจไปสู่การกระทำโดยการซื้อและ / หรือขายหุ้นทำให้เกิดการหมุนวนแบบนาทีต่อนาทีตลอดทั้งวันซื้อขาย ตลาดหลักทรัพย์เป็นแพลตฟอร์มที่การซื้อขายดังกล่าวสามารถทำได้อย่างง่ายดายโดยจับคู่ผู้ซื้อและผู้ขายหุ้น สำหรับคนทั่วไปในการเข้าถึงการแลกเปลี่ยนเหล่านี้พวกเขาจะต้องมีนายหน้าซื้อขายหลักทรัพย์ นายหน้าซื้อขายหุ้นรายนี้ทำหน้าที่เป็นคนกลางระหว่างผู้ซื้อและผู้ขาย การเป็นนายหน้าซื้อขายหลักทรัพย์ สามารถทำได้โดยการสร้างบัญชี ด้วยนายหน้าค้าปลีกที่มีชื่อเสียง อุปทานและอุปสงค์ของตลาดหุ้นตลาดหุ้นยังนำเสนอตัวอย่างที่น่าสนใจของ กฎหมายอุปสงค์และอุปทานในที่ทำงานแบบเรียลไทม์ สำหรับการซื้อขายหุ้นทุกครั้งจะต้องมีผู้ซื้อและผู้ขาย เนื่องจากกฎหมายที่ไม่เปลี่ยนรูปของอุปสงค์และอุปทานหากมีผู้ซื้อหุ้นเฉพาะมากกว่าจำนวนผู้ขายราคาหุ้นจะมีแนวโน้มสูงขึ้น ในทางกลับกันหากมีผู้ขายหุ้นมากกว่าผู้ซื้อราคาก็จะมีแนวโน้มลดลง ส่วนต่างราคาเสนอซื้อหรือราคาเสนอซื้อ - ความแตกต่างระหว่างราคาเสนอซื้อสำหรับหุ้นและราคาขอ หรือราคาเสนอ - แสดงถึงความแตกต่างระหว่างราคาสูงสุดที่ผู้ซื้อยินดีจ่ายหรือเสนอราคาสำหรับหุ้นและราคาต่ำสุดที่ ซึ่งผู้ขายเสนอขายหุ้น ธุรกรรมการค้าเกิดขึ้น เมื่อผู้ซื้อยอมรับราคาเสนอซื้อ หรือผู้ขายรับราคาประมูล หากผู้ซื้อมีจำนวนมากกว่าผู้ขายพวกเขาอาจยินดีที่จะเพิ่มราคาเสนอ เพื่อให้ได้มาซึ่งหุ้น ดังนั้นผู้ขาย จะขอราคาที่สูงขึ้น เพื่อให้ราคาสูงขึ้น หากผู้ขายมีจำนวนมากกว่า ผู้ซื้อพวกเขาอาจยินดี ที่จะยอมรับข้อเสนอ ที่ต่ำกว่าสำหรับหุ้นในขณะที่ผู้ซื้อจะลดราคาเสนอลงด้วยเช่นกัน โดยบังคับให้ราคาลดลง จับคู่ผู้ซื้อกับผู้ขายตลาดหุ้นบางแห่งอาศัยผู้ค้ามืออาชีพเพื่อรักษาการเสนอราคาและข้อเสนออย่างต่อเนื่องเนื่องจากผู้ซื้อหรือผู้ขายที่มีแรงจูงใจอาจไม่พบกันและกันในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง เหล่านี้เป็นที่รู้จักกันเป็นผู้เชี่ยวชาญหรือผู้ผลิตในตลาด ตลาดสองด้านประกอบด้วยการเสนอราคาและข้อเสนอ และสเปรดคือความแตกต่างของราคาระหว่างราคาเสนอและข้อเสนอ ยิ่งส่วนต่างราคาแคบลง และขนาดของราคาเสนอและข้อเสนอที่กว้างขึ้น (จำนวนหุ้นในแต่ละด้าน) ก็จะทำให้สภาพคล่องของหุ้นมีมากขึ้น ยิ่งไปกว่านั้นหากมีผู้ซื้อและผู้ขายจำนวนมากในราคาที่สูงขึ้นและต่ำลงตามลำดับแสดงว่าตลาดมีความลึกที่ดี. ตลาดหุ้นที่มีคุณภาพสูงโดยทั่วไปมักจะมีสเปรดเสนอราคาต่ำสภาพคล่องสูงและมีความลึกที่ดี เช่นเดียวกันหุ้นแต่ละตัวที่มีคุณภาพสูง บริษัท ขนาดใหญ่มักจะมีลักษณะเดียวกัน การจับคู่ผู้ซื้อ และผู้ขายหุ้นในการแลกเปลี่ยนในตอนแรกทำได้ด้วยตนเอง แต่ตอนนี้มีการดำเนินการมากขึ้นผ่านระบบการซื้อขายคอมพิวเตอร์ คู่มือวิธีการของการซื้อขายอยู่บนพื้นฐานของระบบที่เรียกว่า " เปิดโวย " ซึ่งผู้ค้าที่ใช้การสื่อสารทางวาจาและสัญญาณมือการซื้อและขายขนาดใหญ่บล็อกของหุ้นใน " การซื้อขายหลุม " หรือชั้นของการแลกเปลี่ยน อย่างไรก็ตามระบบโวยวายแบบเปิดถูกแทนที่ด้วยระบบการซื้อขายทางอิเล็กทรอนิกส์ในการแลกเปลี่ยนส่วนใหญ่ ระบบเหล่านี้สามารถจับคู่ผู้ซื้อและผู้ขายที่ไกลมากขึ้นอย่างมีประสิทธิภาพและเร็วกว่ามนุษย์สามารถส่งผลในผลประโยชน์ที่สำคัญเช่นค่าใช้จ่ายซื้อขายที่ลดลงและการค้าได้เร็วขึ้นการดำเนินการ ประโยชน์ของการเข้าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้เป้าหมายสูงสุด สำหรับผู้ประกอบการ คือ การให้ บริษัท ของตนจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ ที่มีชื่อเสียง เช่น ตลาดหลักทรัพย์นิวยอร์ก (NYSE)หรือNasdaqเนื่องจากผลประโยชน์ที่ชัดเจนซึ่งรวมถึง: การเข้าจดทะเบียนแลกเปลี่ยนหมายถึงสภาพคล่องที่พร้อมสำหรับหุ้นที่ถือโดยผู้ถือหุ้นของ บริษัทช่วยให้ บริษัท สามารถระดมทุนเพิ่มเติมโดยการออกหุ้นมากขึ้นการมีหุ้นที่ซื้อขายแบบสาธารณะทำให้ง่ายต่อการกำหนดแผนตัวเลือกหุ้นที่จำเป็นเพื่อดึงดูดพนักงานที่มีความสามารถบริษัท...

“ถ้าคุณยังหาทางทำเงิน ตอนคุณนอนหลับไม่ได้ คุณต้องทำงานไปจนตาย” ประโยคสั้นๆ ที่ Warren Buffett เคยกล่าวไว้ แต่ประโยคนี้แฝงด้วยข้อคิด ซึ่งเป็นแก่นของหลักการลงทุน การลงทุนที่ทุกคนใฝ่ฝันก็คือ การครอบครองทรัพย์สินอะไรบางอย่าง ที่มันจะสามารถผลิตเงินให้เราใช้ไปเรื่อยๆ ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้ทำอะไรเลย..และสินทรัพย์ที่นักลงทุนชอบครอบครองก็คือ หุ้นของบริษัทต่างๆเพราะหุ้นบริษัทต่างๆ จะผลิต “เงินปันผล” หุ้นปันผล ให้เราใช้ไปเรื่อยๆ ได้.. เวลาที่ตลาดหุ้นตกต่ำลงต่อเนื่องยาวนานอย่างที่เป็นอยู่ในขณะนี้ การลงทุนหรือเล่นหุ้นที่มีลักษณะของการเก็งกำไรร้อนแรงเพื่อหวังจะทำกำไรจากการซื้อขายเร็ว ๆ ดูเหมือนจะยากขึ้นเรื่อย ๆ ส่วนใหญ่แล้วคนที่เป็นรายย่อยและไม่มีข้อมูลพิเศษหรือไม่ได้เป็นรายใหญ่ที่ซื้อขายมากและมีพลังในการขับเคลื่อนราคาหุ้นมักจะขาดทุน แน่นอนว่าในช่วงสั้น ๆ ก็อาจจะกำไรบ้าง แต่หุ้นอาจจะขึ้นเพียงไม่กี่วันก็ตกกลับลงมาและมักจะต่ำกว่าที่นักลงทุนรายย่อยเข้าไปซื้อ ดังนั้น การเล่นหุ้นเก็งกำไรจึงเป็นกลยุทธ์ที่มักจะไม่ประสบความสำเร็จในช่วงเวลาแบบนี้ การเล่นหุ้น “เติบโต” ซึ่งเป็นกระแสการเล่นหุ้นของนักลงทุนไทยต่อเนื่องยาวนานมาจนถึงวันนี้เองก็ดูเหมือนว่าจะลำบากขึ้นเรื่อย ๆ ปัญหาก็คือ หาหุ้นเติบโตจริง ๆ ค่อนข้างยากในภาวะที่เศรษฐกิจไม่อำนวย นอกจากนั้น การเติบโตระยะยาวต่อจากนี้ก็น่าจะยากขึ้นอานิสงส์จากการที่ประชากรไทยกำลังแก่ตัวลงอย่างรวดเร็วเพราะคนเกิดน้อยลง ทำให้ความต้องการสินค้าผู้บริโภคที่ไม่ใช่สินค้าไฮเท็คยุคใหม่น่าจะไม่ค่อยโต ดังนั้น หุ้นเติบโตที่คนเล่นกันในช่วงเวลานี้ก็มักจะเป็นการเติบโตชั่วคราวหรือไม่โตจริง พอราคาหุ้นวิ่งขึ้นไปซักพักตามผลประกอบการที่ดีขึ้นในช่วงสั้น ๆ ปีสองปีก็ตกลงมาอย่างหนักเมื่อผลประกอบการเริ่มแย่ลงตามภาวะของอุตสาหกรรมหรือปัญหาของบริษัทเอง ดังนั้น กลยุทธ์ลงทุนในหุ้นเติบโตเองก็มีความเสี่ยงและเป็นความเสี่ยงที่รุนแรงเนื่องจากราคาหรือค่า PE ของหุ้นที่สูงลิ่ว การเล่นหุ้น Defensive หรือหุ้นที่ถูกกระทบจากภาวะเศรษฐกิจน้อยนั้น ในช่วงเวลาแบบนี้ก็ดูเหมือนว่าจะไม่ Defensive จริง เหตุผลสำคัญก็คือ ราคาของหุ้นบางกลุ่มบางตัวเช่นหุ้นในกลุ่มไฟฟ้า พลังงาน หรือสาธารณูปโภคกลับแพงลิ่ว ค่า PE สูงถึงกว่า 50-60 เท่าขึ้นไปก็มี ดังนั้น ในแง่ของหุ้นแล้ว มันไม่ Defensive เลย ในภาวะที่ทุกอย่างไม่สดใส การคาดหวังผลตอบแทนจากตลาดหุ้นแบบสูง ๆ เกินกว่าปีละ 10% ดูเหมือนว่าจะเป็นไปได้ยาก ประกอบกับผลตอบแทนจากการลงทุนทางเลือกอื่น ๆ โดยเฉพาะการฝากเงินหรือการซื้อหุ้นกู้หรือพันธบัตรตกต่ำลงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ผมก็คิดว่านี่คือเวลาที่เราควรหันมามองการลงทุนใน “หุ้นปันผล” ที่พอจะหาได้ในตลาดหุ้นแม้ว่าอัตราการปันผลเทียบกับราคาหุ้นอาจจะไม่ได้สูงมากนัก หุ้นปันผลที่ให้อัตราผลตอบแทนปีละประมาณ 4-5% ก็พอจะมีให้ลงทุนและมีจำนวนพอที่จะซื้อหลายตัวเพื่อกระจายความเสี่ยงได้ ก่อนที่จะพูดถึงคุณสมบัติของหุ้นปันผลที่จะลงทุนผมเองอยากจะย้อนประสบการณ์ช่วงตลาดหุ้นเหงาหงอยและไม่มีใครสนใจการลงทุนในหุ้นในช่วงหลังปีวิกฤติ 2540 ที่ผมเริ่มเข้าตลาดหุ้นเต็มตัวและได้เขียนบทความลงในคอลัมน์โลกในมุมมองของ Value Investor ชื่อ “ปันผลเป็นคำตอบสุดท้าย” ประมาณเดือนกุมภาพันธ์ 2544 หรือเกือบ 20 ปีมาแล้ว ในบทความนั้นผมได้ยกตัวอย่างหุ้น 12 ตัว ซึ่งทั้งหมดยังซื้อขายอยู่ในตลาดหุ้นทุกวันนี้ โดยผลตอบแทนจากปันผลหรือ Dividend Yield เฉลี่ยของ “หุ้นปันผล” 12 ตัว ในขณะนั้นก็คือ 8.23% ต่อปี ในขณะที่อัตราดอกเบี้ยเงินฝากธนาคารกำลังลดลงอย่างรวดเร็วเหลือเพียง 2-3 % ต่อปีซึ่งก็เป็นเหตุผลที่ผมแนะนำให้ลงทุนในหุ้นปันผลที่ให้ผลตอบแทนสูงกว่ามาก ผมคงไม่ต้องบอกว่าถ้าใครลงทุนในหุ้นกลุ่มนั้นและถือยาวมาเรื่อย ๆ จะได้ผลตอบแทนรวมเท่าไร เพราะดัชนีตลาดหุ้นในขณะนั้นคือประมาณ 300 จุด และราคาหุ้นกลุ่มนั้นก็ปรับตัวขึ้นตามดัชนีที่ปรับตัวขึ้นเป็นประมาณ 1,500 จุด หรือ 5 เท่าของเดิม หุ้นยังจ่ายปันผลเกือบทุกตัว แต่ก็ไม่มีหุ้นตัวไหนกลายเป็นซุปเปอร์สต็อก สำหรับคุณสมบัติของ “หุ้นปันผล” ที่ผมคิดว่าจะปลอดภัยและจะได้ผลตอบแทนที่ดีในวันนี้ก็คือ ข้อแรก มันจะต้องไม่ถูก Disrupt โดยเทคโนโลยีหรือการทำธุรกิจรูปแบบใหม่ที่อาศัยเทคโนโลยีดิจิตอล หรือต้องสามารถอยู่ได้อย่างน้อยในช่วง 10 ปีข้างหน้า ข้อ 2 ) ต้องเป็นบริษัทที่ “สามารถแข่งขันได้” ในอุตสาหกรรมของตนเอง ถ้าเป็นผู้นำด้วยก็ยิ่งดี ข้อ 3) เป็นบริษัทที่อยู่มานานและพิสูจน์แล้วว่าสามารถฝ่าฟันปัญหาและอุปสรรคต่าง ๆ รวมถึงสภาวะเศรษฐกิจและสถานการณ์ที่เลวร้ายมาหลายรอบแล้ว ข้อ 4) เป็นบริษัทที่มีกำไรที่ดีมา “ตลอด” นั่นคือกำไรต่อส่วนของผู้ถือหุ้นอย่างน้อยเกือบ 8% ต่อปีขึ้นไปและในภาวะปกติก็จะได้กำไรและจ่ายปันผลอย่างสมเหตุผล อาจจะมีบางปีที่ขาดทุนได้แต่ก็ต้องไม่มากและเป็นข้อยกเว้น กำไรของบริษัทต้องค่อนข้างสม่ำเสมอ ความผันผวนไม่สูงเช่น บวกลบไม่เกิน 20% เป็นส่วนใหญ่ ข้อ 5) ฐานะการเงินของบริษัทต้องมั่นคง อัตราส่วนหนี้สินต้องไม่สูงเกินไปหรือเกินกว่าอัตราที่เป็นที่ยอมรับในอุตสาหกรรมเดียวกัน ถ้าไม่มีหนี้ก็ยิ่งดี ข้อสุดท้าย ราคาหุ้นต้องไม่แพงหรือถ้าจะดีก็คือถูก ถ้าวัดจากค่า PE ก็คือไม่เกินประมาณ 10-15 เท่า วัดจากค่า PB ไม่เกิน 1-3...

สำหรับนักลงทุกที่กำลังสงสัยว่า กองทุนรวมต่างประเทศ คืออะไร เคยได้ยินแต่ยังไม่เข้าใจ วันนี้ เราจะพาคุณไปรู้จักกับการลงทุนในต่างประเทศผ่าน กองทุนรวมต่างประเทศ โดยที่กองทุนรวมที่ลงทุนในต่างประเทศ เราเรียกว่า Foreign Investment Fund หรือ FIF เป็นกองทุนรวมที่เน้นการลงทุนในหลักทรัพย์ต่างประเทศไม่ต่ำกว่า 80% ของมูลค่าทรัพย์สินสุทธิ โดย ก.ล.ต. กำหนดให้กองทุนต้องลงทุนในประเทศที่มีหน่วยงานกำกับดูแลที่เป็นสมาชิกสามัญของ ก.ล.ต.โลก (IOSCO) หรือในประเทศที่มีตลาดหลักทรัพย์เป็นสมาชิกขององค์กรตลาดหลักทรัพย์โลก (WFE) เพื่อให้เชื่อใจได้ว่าตลาดหลักทรัพย์และหลักทรัพย์ที่ผู้ลงทุนไปลงทุนนั้นจะได้รับการกำกับดูแลที่ดีในระดับมาตรฐานสากล ในปัจจุบันกองทุนรวม FIF ของไทยมีรูปแบบการบริหารแบ่งได้เป็น 2 แบบหลักๆ คือ 1. แบบที่บลจ. ไทยบริหารกองทุนด้วยตนเอง โดยนำเงินไปลงทุนในหลักทรัพย์หรือสินค้าทางการเงินต่างๆ ในต่างประเทศ ไม่ว่าจะเป็นหุ้น ตราสารหนี้ สัญญาซื้อขายล่วงหน้าที่มีผลตอบแทนอ้างอิงกับตัวแปรต่างๆ เช่น อ้างอิงกับราคาหลักทรัพย์หรือดัชนีราคาหลักทรัพย์ ราคาสินค้าหรือดัชนีราคาสินค้าโภคภัณฑ์ เช่น ราคาทองคำหรือราคาน้ำมันดิบ เป็นต้น แต่ยังไม่ครอบคลุมไปถึงการลงทุนโดยตรงในสินค้าอื่นอีกหลายประเภท เช่น สินค้าโภคภัณฑ์ประเภททองคำและน้ำมัน ตัวอย่างของกองทุนรวมต่างประเทศประเภทนี้ที่ออกมาเสนอขายและเป็นที่นิยมกัน เช่น กองทุนรวม FIF ที่ไปลงทุนในพันธบัตรเกาหลีใต้ 2. แบบที่ บลจ. ไทยไปซื้อกองทุนรวมที่บริหารจัดการโดยผู้จัดการกองทุนในต่างประเทศอีกทอดหนึ่ง  หรือเป็นการลงทุนทางอ้อมผ่านกองทุนรวมในต่างประเทศนั่นเอง โดยสามารถลงทุนได้ 2 วิธี คือ 2.1 กองทุนรวมประเภท Fund of Funds เป็นการนำเงินไปซื้อกองทุนรวมในต่างประเทศหลายๆ กอง ซึ่งอาจจะมีนโยบายการลงทุนที่คล้ายกันหรือมีนโยบายต่างกันก็ได้ โดยบลจ. ไทยจะเป็นผู้กำหนดว่าจะนำเงินไปลงทุนในกองทุนรวมต่างประเทศกองใดบ้าง ในสัดส่วนเท่าใด และจะมีการปรับเปลี่ยนการลงทุนได้ตามความเหมาะสมภายใต้เกณฑ์ที่ ก.ล.ต. กำหนด               2.2 กองทุนรวมประเภท Feeder Fund เป็นการนำเงินไปลงทุนในกองทุนรวมในต่างประเทศเพียงกองเดียว ซึ่งเรียกว่า Master Fund เช่น กองทุนรวม FIF X ไปลงทุนในกองทุนรวม Y ที่จัดตั้งในต่างประเทศเพียงกองเดียว ซึ่งกองทุนรวม Y จะมีผู้จัดการกองทุนที่อยู่ต่างประเทศเป็นผู้ดูแลและบริหารเงิน โดยอาจจะเข้าไปลงทุนในกองทุนรวมอื่นหรือสินค้าทางการเงินต่างๆ ตามนโยบายการลงทุนที่กำหนดไว้ ตัวอย่างของกองทุนรวมแบบ Feeder Fund ของไทย เช่น กองทุนรวม FIF ที่ไปลงทุนในกองทุนรวมในต่างประเทศที่มีนโยบายลงทุนในทองคำแท่ง เป็นต้น เนื่องจากกองทุน รวม FIF จะต้องนำเงินที่ระดมได้ไปลงทุนในต่างประเทศ ดังนั้นผู้จัดการกองทุนจะมีงานที่เพิ่มขึ้นคือ การค้นหาและวิเคราะห์ ข้อมูล เพื่อตัดสินใจเลือกหลักทรัพย์หรือตราสารที่มีอยู่ในตลาดของประเทศต่างๆ ซึ่งถือเป็นงานที่ยากและท้าทายความสามารถของผู้จัดการกองทุนมากพอสมควร หากบริษัทจัดการกองทุนไม่มีเครือข่ายหรือพันธมิตรในต่างประเทศ ที่จะส่งข้อมูลบทวิเคราะห์ให้กับผู้จัดการกองทุน แทนที่กองทุน FIF จะเลือกหลักทรัพย์เพื่อลงทุนเอง บางกองทุนอาจจะเลือกวิธีลงทุนในกองทุนรวมในต่างประเทศที่มีความชำนาญและมีการลงทุนในตราสารที่ตรงกับนโยบายของกองทุน ซึ่งจะช่วยประหยัดเวลาให้กับผู้จัดการกองทุนได้มาก และเป็นการใช้ประโยชน์จากสิ่งที่มีอยู่แล้วด้วย  ในส่วนของค่าธรรมเนียมการจัดการ หากลงทุนผ่านกองทุนในต่างประเทศอีกทอดหนึ่ง ก็จะมีค่าธรรมเนียม 2 ชั้น คือ ค่าธรรมเนียมการจัดการของ บลจ. ไทยที่ออกกองทุน และค่าธรรมเนียมการจัดการของกองทุนต่างประเทศที่ บลจ. ไปลงทุนต่อ ทำให้โดยมากค่าธรรมเนียมการจัดการของกองทุนรวมต่างประเทศจะสูงกว่า ดังนั้นผู้ลงทุนจึงต้องศึกษาและเปรียบเทียบค่าใช้จ่ายต่างๆ ในการลงทุนให้ดีก่อนตัดสินใจลงทุน กองทุนรวม FIF น่าสนใจอย่างไร? เป็นช่องทางให้นักลงทุนรายย่อยมีโอกาสลงทุนในต่างประเทศได้โดยไม่ต้องใช้เงินจำนวนมาก มีมืออาชีพมาช่วยบริหารจัดการการลงทุนแทน ทำให้สามารถกระจายการลงทุนไปในสินค้าทางการเงินที่หลากหลายครอบคลุมมากกว่าสินค้าที่มีเสนอขายอยู่ในประเทศ และช่วยกระจายความเสี่ยงในการลงทุนจากภาวะที่ตลาดการเงินในประเทศมีความผันผวนสูงได้มีทางเลือกหลากหลายให้กับผู้ลงทุน เนื่องจากปัจจุบันนโยบายการลงทุนของกองทุนรวม FIF มีความหลากหลายมาก มีทั้งกองทุนรวมตราสารหนี้ต่างประเทศ กองทุนรวมหุ้นต่างประเทศ และกองทุนรวมสินค้าโภคภัณฑ์ต่างๆ เช่น กองทุนรวมทองคำ ซึ่งการลงทุนในกองทุนรวมทองคำก็เป็นหนึ่งในประเภทการลงทุนในกองทุนรวม FIF ด้วยบางกองทุนก็เลือกเน้นลงทุนเฉพาะบางภูมิภาคของโลกโดยเน้นกลุ่มตลาดเกิดใหม่ที่มีแนวโน้มอัตราการเติบโตสูง (Emerging Markets) เช่น กลุ่มประเทศ BRIC (Brazil, Russia, India, China) หรือบางกองก็เลือกลงทุนในธุรกิจสาธารณูปโภค พลังงานทดแทน อุตสาหกรรมยาและเวชภัณฑ์ หรืออาจเลือกลงทุนในอุตสาหกรรม นวัตกรรมใหม่ๆ ที่ยังไม่มีในประเทศไทย เป็นต้น ประเมินผลการดำเนินงานได้อย่างไร? โดยทั่วๆ ไป ก็จะใช้วิธีนำผลประกอบการของกองทุนรวมไปเปรียบเทียบกับตัวชี้วัด...